Onlangs liep ik weer eens in het lokale tuincentrum, op zoek naar een doosje graszaad om een serieus aantal kale plekken in mijn gazon te herstellen. Mijn nogal extensieve manier van tuinonderhoud had er voor gezorgd dat er maar weinig meer over was van het ooit smetteloze gazonnetje bij ons huis. Het liefst zou ik onze tuin laten verwilderen, met minimale ingrepen zorgen voor een beeld wat past op de locatie waar ik woon, de binnenduinrand. Tegelijkertijd wil je als tuinarchitect ook dat je tuin een visitekaartje is en ben ik niet de enige in huis; vrouw en kinderen heb ook hun wensen en mening. Dus is mijn tuin een compromis tussen esthetica, functionaliteit en eigenwijsheid.
Dan loop je in zo'n tuincentrum en dan realiseer je je weer eens goed dat iedereen op zijn eigen manier bezig is zijn eigen paradijsje te maken en om dat te bewerkstelligen bedient het tuincentrum ons met eindeloze mogelijkheden. Het doet me denken aan de supermarkt. Hoeveel keuzes zijn hier de laatste decennia bijgekomen? En hoeveel makkelijker is het ons niet gemaakt om uit deze keuzes te kiezen. Wat je ook kiest, het is allemaal goed. Of niet? En als je het niet weet, dan wordt de keuze je makkelijker gemaakt door een mooie aanbieding.
Nu ben ik nogal van de kritische soort. Dus als ik een aanbieding zie, ga ik op zoek naar een nog goedkoper alternatief, drie schappen lager. Als je kritisch blijft dan zie je ook dat de keuzes die je worden geboden niet per definitie goed voor jou of je portemonnee zijn. In een wereld vol met groter wordende keuzes zou je eigenlijk ook steeds kritischer moeten worden.
Maar even terug naar het tuincentrum. Een mooi voorbeeld van ‘meer keuzes', ‘je te verleiden meer uit te geven' of, wat je wilt, ‘met je mee te denken', is het sortiment aan potgrond. Ik heb er eerlijk gezegd nooit zo op gelet maar de keuze is hier wel heel erg uit de hand gelopen. Buxusgrond, stekgrond, rozengrond, cactusgrond, vijvergrond en godzijdank ook universele potgrond. In die laatste groeit alles, dat is dan wel weer fijn. Maar moet ik dit het tuincentrum wel kwalijk nemen? Een assortiment is uiteindelijk ook een kwestie van vraag en aanbod. En wij als consumenten willen nu eenmaal de keuze hebben om op elke plek, onze tuin, het paradijsje te maken wat we willen. En ook ik doe daar aan mee. Voor mijn mooie gazonnetje toch die extra mest en kalk en zo nu en dan wat nieuw graszaad. Maar alles met mate.
Net zoals in de supermarkt is het goed om kritisch te zijn. Het kan geen kwaad om je bewust te zijn van lokale eigenschappen van de plek waar je woont en je af te vragen wat jouw tuin doet voor je omgeving. Bepaalde planten doen het niet voor niets goed op jouw grond en hoever moet je gaan om Rhododendrons te laten groeien op kleigrond? De enorme keuzes die we hebben zijn niet altijd goede keuzes maar vooral makkelijke keuzes. Juist in deze crisis is het goed om kritischer te worden en lokaal te denken.
Ik zie mijn tuin als een wezenlijke sleutel tot het bewuster worden van mijn directe omgeving. Niet alleen leert het me veel over de plek waar ik woon. Het brengt me dichter bij de natuur en wat natuurlijk is. Zo zou ik het graag voor iedereen maken.
Euh?
Ooit wel eens bedacht dat de potgrond die je gebruikt ten koste gaat van waardevolle veengebieden in Duitsland?
Wist je ook dat je zelf je potgrond of mest kan maken van groenafval?
En dat juist het bladafval van inheemse bomen zorgt voor veel betere compost dan exoten?
Comments are closed.