OVERAL OP STRAAT EN LANGS SNELWEGEN EN IN PARKEN ZIE JE KUNST. ONZE VERSLAGGEVER GAAT ERVOOR ZITTEN EN LAAT HET KUNSTWERK OP ZICH INWERKEN. HIJ ZOEKT IEMAND OP DIE MEER OVER HET KUNSTWERK
WEET. VANDAAG: DE STOELEN VAN ERIK DE GRAAF EN MARCHEL-WIM VAN DONGEN.

De journalist
Wat is nu precies kunst? Op de havo had ik Nederlandse les van meneer Slings. Hij leerde ons dat kunst het scheppen is van een nieuwe, geintensi- veerde werkelijkheid, die ons overtuigt en ontroert en die blijvende waarde be- zit. Die definitie moesten we van hem uit ons hoofd leren. Zij kwam uit het boekje Literaire kunst van ene meneer Lodewick, een man met een heleboel voorletters. Ik meld dat hier, omdat de stoelen op de foto van Gieny van Asten-Westra uit Delft, volgens mij niet aan de definitie van Lodewick voldoet. Op een aspect na: de stoelen overtuigen me. Dat komt, denk ik, omdat ze zo’n mooie vorm hebben. Ze buigen zo sierlijk achterover. De leuningen staan een beetje naar achteren. Terwijl je, als je daar zo hoog zit, je op het puntje van de stoel zal zitten, omdat het uitzicht zo mooi is. Een leuning heb je niet echt nodig. Het lijken scheidsrechterstoelen, maar die zien er veel minder vriendelijk uit. Scheidsrechterstoelen zijn ervoor om scherp te kunnen kijken naar het gedrag van sporters en het spelverloop. Deze stoelen in het gebied Midden- Delfland aan de Vlaardingervaart bij Schipluiden zijn ervoor om van het uitzicht te genieten. Dat is een heel verschil.

De ontwerper
Marchel-Wim van Dongen ontwierp de stoelen in 2005, samen met Erik de Graaf. ‘Ik ben geen kunstenaar, maar landschapsarchitect’, zegt Van Dongen.’Het bureau waar wij werkten, heeft deelgenomen aan een prijsvraag van de rijksdienst Landelijk Gebied. De dienst beheert overal in Nederland groene gebieden. De opdracht was om uitzichtpunten te bedenken die ervoor zorgen dat Midden-Delfland aantrekkelijker wordt voor bezoekers. Midden-Delfland is een open landschap op de grens van stad en land en de opdrachtgever wil het gebied graag open houden. Op drie plekken hebben we kunstwerken gerealiseerd. De stoel is niet echt een stoel, maar meer een object. Ofwel: het is toegepaste kunst. Op andere plekken in Midden-Delfland hebben we in dezelfde stijl banken en een tribune ontworpen. Ze hebben ge- bogen vormen, die verwijzen naar wuivend riet.’
‘Toen we de opdracht kregen, zei de opdrachtgever dat op de plek waar de stoelen zouden komen, vroeger een molen had gestaan. Dat kon je nog zien aan de loop van het fietspad, dat altijd al met een boogje om die plek heen- ging. We gingen ervan uit dat er dus nog fundamenten in de grond zouden zitten waaraan we de stoelen konden bevestigen. Maar toen we gingen gra- ven, half in de dijk, bleek er niets te zitten. Er moest dus geheid worden. Dat was een hele toestand, want er loopt geen weg naar die plek en van het Hoogheemraadschap mochten we niets beschadigen, anders zou mogelijk het hele gebied onder water lopen. Uiteindelijk hebben we een klein heimachientje gevonden van een meter breed en twee meter lang. Daarmee hebben we de palen in de grond geboord, zestien meter diep. Dat zorgde wel voor een overschrijding van de prijs met dertigduizend euro. dat is flink wat, want het kunstwerk kostte vijftigduizend euro.’
‘De stoelen zijn gemaakt van duurzaam en onderhoudsarm materiaal: roestvrij staal en spanten van lariks, die doorgaans worden gebruikt bij de bouw van fabriekshallen. Onze grote vijand zijn pyromaantjes, die het hout in brand willen steken. Het staal is al een paar keer gestolen. Dat is vreemd, want je kunt er niets mee, omdat je het niet kunt omsmelten.’
‘Ik vind de stoelen zelf ook erg leuk. Het is iets voor gezinnen. Allemaal een eigen stoel en dan naar elkaar kijken.’
‘Sinds de kunstwerken in Midden- Delfland heb ik niet meer zulke opdrachten gehad. Misschien komt er binnenkort een soortgelijke opdracht om in Amsterdam een uitzichtsbalkon te ontwerpen. Maar naar aanleiding van deze opdracht in Midden-Delfland ben ik in dezelfde stijl als deze stoelen meubels gaan ontwerpen. Het zijn duurzame meubels voor in huis of
voor in de tuin, waarbij ik gebruik maak van materialen die lokaal voorhanden zijn. Ze zijn te koop via mijn webwinkel.’

Bron artikel: Nederlands Dagblad, ND.nl

Het bericht Kunst kijken – Uitzichtpunten Nederlands Dagblad verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

Opdracht: Besloten prijsvraag voor een design & construct opdracht
Resultaat: 1e prijs
Realisatie: 2005-2007

Inleiding
Midden Delfland is een uniek gebied dat een onmisbare bijdrage levert aan de leefkwaliteit van de zuidflank van de Randstad. Veel geld en moeite zijn gestoken in de vastlegging van het veenweidelandschap, het verstevigen en recreatief aantrekkelijk maken van de randen en het vergroten van de recreatieve en natuurlijke waarden van het gebied.

Marchel-Wim van Dongen en Erik de Graaf werden in 2003, middels een besloten prijsvraag uitgenodigd door de reconstructiecommissie Midden-Delfland om een ontwerp te maken voor een drietal uitzichtpunten. Het doel van deze opgave was om met het realiseren deze uitzichtpunten een bijdrage te leveren aan het vergroten van de herkenbaarheid en de belevingswaarde van Midden Delfland

De landmarks van Midden Delfland
Midden Delfland ontleent voor een deel haar charme aan het gegeven dat, rondom, de randstad zichtbaar is; elk moment ben je je bewust hoe bijzonder het is een dergelijk gebied nabij de stad tot je beschikking te hebben. Gelukkig zijn nooit alle landmarks van de omliggende steden vanuit één punt tegelijkertijd zichtbaar. Altijd heb je het idee op de rand van een groot groen landschap te staan.

De vorm
Kenmerkend voor de inzending is de geheel eigen vormentaal van de objecten. Een familie van sierlijke vormen. Slank en gebogen als riet in de wind. Een combinatie van natuurlijk hout en menselijk staal. De bouwwerken stralen uit waarvoor ze zijn ontworpen. Onopvallendheid is hier niet op zijn plaats. Dit zijn objecten met een doel. Niet zomaar uitkijktorens als atracties op een route; dit zijn rustmomenten. Hier rij je bewust naar toe, omdat je hier kan genieten van Midden Delfland in al haar facetten, van elkaar of van je boek.
Met de 3 rustmomenten wordt een nieuw thema geïntroduceerd in Midden Delfland: ‘take a chair’. De identiteit van Midden Delfland krijgt hiermee een oppepper; gelabeld als de plek waar je je even kan losmaken van het dagelijks leven, aanschouwend vanuit een stoel.
Ga er even voor zitten.

De stoelencollectie
Elk van de drie uitzichtpunten heeft zijn eigen karakter: Een individuele stoel om het stilleven van Midden delfland te ondergaan, een intiem balkon aan de rand van de natuur, een collectieve tribune waar een plek wordt gevonden om de hectiek die er ook bestaat in Midden Delfland te aanschouwen.
De 3 objecten hebben tezamen een meerwaarde; ze vertellen het verhaal van Midden-Delfland, zijn herkenbaar als reisdoel en verhogen de gebruiksmogelijkheden van het gebied.
Daarnaast moet duidelijk zijn dat het hier geen kunst betreft, het zijn gebruiksvoorwerpen, voor iedereen begrijpelijk, voor iedereen interessant.

Het bericht Uitzichtpunten Midden-Delfland verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.