Rond de Prinses Beatrixlaan spelen diverse grote ontwikkelingen die er voor zorgen dat er op een andere manier naar de betekenis van deze laan gekeken moet worden. Enerzijds door veranderde inzichten en anderzijds omdat er niet altijd duidelijke antwoorden gegeven kunnen worden over het hoe en waarom van de laan.
Met het ambitiedocument laten we zien dat er voldoende kansen liggen om de betekenis van de laan als groene verbindende ruimte, zowel ecologisch, ruimtelijk als sociaal, sterk te vergroten

De ambitie die we vanuit dit document voorstaan voor de Prinses Beatrixlaan wordt gesymboliseerd door een vlinderstrik; Drie karakteristieke delen, waarvan de som zich uit in één samenhangende identiteitsdrager van Rijswijk.

Het realiseren van deze ambitie betekent:
Dat het versnipperde beeld van de Prinses Beatrixlaan wordt omgebogen naar een heldere driedeling; landgoederenzone, centrumgebied, landschap van de Zweth;
Dat de stringente laanstructuur van de Prinses Beatrixlaan plaats maakt voor een groenstructuur die meer onderdeel is van het onderliggende landschap ;
Dat er vanuit ecologisch belang gezorgd moet worden dat de Prinses Beatrixlaan zowel een aaneengesloten ruimte vormt als als habitat kan functioneren;
Dat de Prinses Beatrixlaan een belangrijkere rol kan gaan vervullen als langzaam verkeer verbinding naar buiten en tussen de wijken;
Ook dat de Prinses Beatrixlaan een belangrijke regionale verkeersader blijft.

Met de ambitie om het groenste centrum van Nederland te realiseren (ie Bogaard Stadscentrum) ligt er op korte termijn al een prachtige kans om het hart van de ‘vlinderstrik’ te ontwikkelen. In de toekomst kunnen de twee vleugels daar mooi op aansluiten.
Een aanzet daarvoor is al gegeven vanuit het project Warmtelinq waarin de herinrichting van het groen voorsorteert op dit document.

Het bericht Prinses Beatrixlaan als stadscorridor verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

Nadat de verhuizing van de mariniers van Doorn naar Vlissingen werd afgeblazen moest een nieuwe bestemming voor de beoogde locatie in Vlissingen worden bedacht. In het kader van het compensatiepakket voor de Zeeuwen is onder meer besloten dat op het terrein het Justitieel Complex Vlissingen (JCV) een plek moet krijgen. Maar daarmee is de totale locatie van 60 hectare nog niet gevuld.

Naast inpassing van het justitieel complex wordt er als onderdeel van het nieuwe Stadslandgoed Nieuwerve ruimte geboden aan natuur en recreatie en aan faciliteiten voor klimaatadaptatie, duurzame voedselvoorziening en energietransitie zoals proefvelden voor het Delta Kenniscentrum – een breed samenwerkingsverband i.o. van Zeeuwse kennisinstellingen op het gebied van water, voedsel en energie.

Het project is door het CRa benoemd als ambassadeursproject, een voorbeeld voor andere complexe gebiedsontwikkelingstrajecten.

De ontwikkelingen zijn ondertussen in volle gang. Wij werken op dit moment verder aan de ruimtelijke inpassing van het JCV binnen de in de visie voorgestelde hoofdstructuur.

Het bericht Stadslandgoed Nieuwerve Vlissingen verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

WarmtelinQ start bij Vondelingenplaat in de Rotterdamse haven. Vanaf daar loopt de leiding via Vlaardingen, Schiedam, Midden-Delfland, Delft en Rijswijk tot in Den Haag. Onderweg komt er een aftakking ter hoogte van Delft, richting het Westland.

Bij de aanleg van dergelijke tracés is het enorm belangrijk een goede dialoog te voeren met alle betrokkenen. Het project roept namelijk veel vraagtekens op. Want is restwarmte nu wel zo duurzaam? En houd je hiermee juist niet ‘fossiele’ industrie in leven? En wat krijgen we er voor terug als het tracé eenmaal is aangelegd?

Met de inpassing van het tracé en de herinrichting die daarna plaatsvindt trekken we samen op met gemeente, belangengroepen en bewoners. Input van zowel gebruikers als specialisten op het gebied van groen, water, bodem en ecologie is essentieel voor het slagen van een dergelijk project.

En niet alles is heiligmakend. Want uiteindelijk is deze energie niet 100% schoon en zal de impact ondergronds en bovengronds soms zichtbaar blijven. Maar het is wel een project dan onderdeel is van een grote transitie in de manier waarop we bezig zijn met energie, denken over energie en gebruik gaan maken van energie.

Vanuit onze rol als landschapsarchitect verbinden en wegen we alle belangen zo goed mogelijk. Zo zoeken we aansluiting bij toekomstige ontwikkelingen die gaan plaatsvinden binnen gemeentes, zoals de centrumvernieuwing in Rijswijk en de aanleg van een dakpark in Vlaardingen.

Maar ook kijken we naar mogelijkheden om de ecologische kwaliteit van gebieden te verbeteren. Als er toch gegraven wordt om een leiding aan te leggen waarom dan niet meteen natuurvriendelijke oevers of paddenpoelen realiseren?

Wat enorm bevredigend is in dit soort projecten is om de ‘drive’ van alle betrokkenen te ervaren. Niet eerder in onze tijd is er zoveel besef geweest voor de noodzaak om te verduurzamen. Ook hier zie je in de afgelopen jaren een duidelijke transitie in denken. Erg mooi om hier deel van uit te mogen maken.

Het bericht Ruimtelijke inpassing WarmtelinQ verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

De Groenvisie van Ridderkerk, getiteld ‘Groen is onze toekomst‘, is ontwikkeld als groeidocument. Niet een visie die over 5 jaar in een la belandt maar een visie die aanzet tot ontwikkelen en verspreiden van kennis over groen, waaronder het inzichtelijk maken van de waarde van groen. Daarnaast wordt ingezet op het aanleren van nieuwe werkwijzen met groen, zoals methodes voor herplant, en worden resultaten jaarlijks gemonitord.

Een concreet voorbeeld: waar nu sprake is van het conserveren van monumentale bomen, gaat gericht gewerkt worden aan het maken van toekomstige monumentaliteit. “Op welke plek kunnen nieuwe bomen komen die we minstens 200 jaar oud kunnen laten worden?”.

Voor Ridderkerk zijn zes ‘groene’ ambities geformuleerd. Een daarvan is de ambitie om de groenste gemeente van het eiland IJsselmonde te worden. De winst zit hem hier vooral in de kwaliteit en kwantiteit van het buurtgroen. Dit betekent onder meer anders kijken naar kap en herplant. Moet er een boom weg dan komt er een betere voor terug, of twee.

Een andere ambitie is het zorgen voor een rijke biodiversiteit. Niet door zomaar wat te vergroenen, maar te werken vanuit een visie op biodiversiteit. Bij elke project zal een ecoloog worden betrokken. Op basis van zijn visie moet elk project een waardevolle bijdrage gaan leveren aan het netwerk van samenhangende natuur.

Samen met bewoners en ondernemers gaat de gemeente de komende jaren actief aan de slag met de opgaven uit de visie. Hiervoor is met de vaststelling van de visie alvast 1.200.000 euro gereserveerd.

Download hier de visie:

Meer info is ook te vinden op www.ridderkerk.nl

Het bericht Visie op groen Ridderkerk verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

De Kerkstraat is van oorsprong de verbinding tussen de dorpen Hendrik-Ido-Ambacht en Oostendam. De straat vormt onderdeel van de historische dijkenstructuur van het oostelijk deel van de Zwijndrechtse en fungeerde als dijk van het riviertje de Waal.

In de Gebiedsvisie Waalzone ( Hendrik Ido Ambacht, 2014) wordt het belang van de relatie tussen Kerkstraat en Waal duidelijk benadrukt. Daarbij wordt de relatie gelegd tussen Kerkstraat en Havenhoofd (Oostendam). De zone Kerkstraat-Havenhoofd wordt vanuit deze visie beter beleefbaar en beter toegankelijk.

Kansen pakken

In de afgelopen 5 jaar zijn er al diverse verbeterslagen gemaakt.

• De ligplaatsen zijn aangepakt
• Bootjes die niet meer werden gebruikt en/of waren gezonken zijn verwijderd
• De oevers zijn beter toegankelijk en beleefbaar gemaakt door aanbrengen van paden en de plaatsing van bankjes.
• Het ontwerp van het nieuwe Havenhoofd is in een ver gevorderd stadium

Maar er zijn ook zaken blijven liggen, waaronder:

• Het zorgen voor een veilige fietsverbinding over de Kerkstraat
• En de wens van de bewoners om de beeldkwaliteit van de weg als geheel aan te pakken

Het project Kerkstraat-Havenhoofd is dus nog niet af. Tegelijkertijd liggen er nieuwe kansen. Het project Havenhoofd is zich aan het ontwikkelen en kan als vliegwiel fungeren voor (wenselijke of nieuwe) ontwikkelingen aan de Kerkstraat.

Daarnaast is het project Dorpstraat, ook onderdeel van de Gebiedsvisie Waalzone, gerealiseerd. Alhoewel de gebiedsvisie geen relatie heeft gelegd tussen de gebieden Dorpstraat en Kerkstraat, is het ( alleen al vanuit historisch perspectief) interessant om te kijken of er een verband kan worden gelegd.

De vraag

Vanuit de gemeente kregen wij de vraag om voor het hele profiel van de Kerkstraat inzichtelijk te maken hoe tot afronding van dit visiedeel kan worden gekomen, rekening houdend met wensen van omwonenden en eventuele nieuwe kansen. Daarna zou het idee voor de Kerkstraat uitgewerkt moeten worden tot en met Definitief Ontwerp inclusief bestek en aanbesteding.

De gemeente heeft hierbij de volgende uitgangspunten benoemd:

1. De Kerkstraat wordt geen 30 km gebied
2. Er mogen geen vrachtwagens meer de Kerkstraat op
3. Er is behoefte aan bredere trottoirs, met name op plekken waar voor woningen nu erg weinig ruimte is
4. Een oplossing hoe de veiligheid voor de fietsters kan worden gewaarborgd (zoals fietsstroken)
5. Maatregelen om snelheid te beperken.

Resultaat

In samenspraak met de bewoners van de Kerkstraat hebben wij een nieuw profiel ontworpen wat recht doet aan het historische karakter van de straat en waarbij de relatie met de Waal wordt verbeterd. Trottoirs en parkeervakken worden uitgevoerd in gebakken klinkers. De rijbaan wordt voorzien van fietssuggestiestroken. Onderdeel van de herinrichting is tevens een opwaardering van het bestaande groen langs de route, het vernieuwen van het straatmeubilair en het vervangen van de bushokjes.

Info:

Type: ontwerp openbare ruimte
Opdracht: visie, schetsontwerp, voorlopig ontwerp, definitief ontwerp, bestek, aanbesteding
Uitvoering: 2020
Samenwerking met: HGCA (technisch tekenwerk en bestek), LAP landscape and urban design (vormgeving en impressies)

Het bericht Herinrichting Kerkstraat Hendrik-Ido-Ambacht verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

De sloot is echter hard aan vervanging toe. Hij is lek en overstroomt af en toe. De sloot zal over een lengte van 1,7 kilometer vervangen worden door een ondergrondse leiding. Het voordeel van de ondergrondse leiding is dat er over een grote lengte landschapsherstel kan plaatsvinden. Tegelijkertijd zal de recreant een kenmerkend en veel gefotografeerd kunstwerk moeten gaan missen. Samen met Waternet werken wij aan de landschappelijke inpassing van deze leiding waarbij we streven naar een ecologische meerwaarde, landschappelijk herstel en nieuwe ‘highlights’ voor de recreant.

Voor meer informatie kunt u ook terecht op de site van Waternet: Project Betonsloot.

Het bericht Betonsloot Amsterdamse Waterleidingduinen verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

Het bericht Transformatie Koopvaardersplantsoen tot wijkpark verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

Het Compaen VMBO is een school van ca. 600 leerlingen. Compaen is onderdeel van OVO-Zaanstad, een gemeenschap van 7 scholen binnen de gemeente Zaanstad.
Het Compaen is door de jaren heen uitgebreid met een aantal nieuwe gebouwen. Het schoolplein is hierdoor kleiner geworden en heeft zijn samenhang verloren. De entree naar de school is bovendien niet duidelijk zichtbaar. Vooral grijze hekken met stalen punten bepaalden de sfeer als je bij de school aankomt. Het plein zelf was grauw en grijs en bood weinig vermaak.

De directie van de school wilde niet alleen dat leerlingen trots zijn op wat ze bereiken maar ook trots zijn op waar ze elke dag heen gaan. Een schoolgebouw met alle faciliteiten kan dan niet zonder uitnodigend verblijfsplein.

We ontwierpen een plein met organisch gevormde verhoogde plantvakken van cortenstaal als verbindend element tussen de verschillende gebouwen. De plantvakken zijn voorzien van afwisselend korte en lange zitranden. Blikvanger is de apenrots of eigenlijk de apentronen. 2 grote fauteuils van beton met ruimte voor ca.50 leerlingen.
Het grondvlak van 30×30 tegels werd vervangen door een zandkleurig tapijt van betonklinkers, voorzien van een ruitpatroon in een lichtere tint. Het grondvlak neutraliseert de diverse kleuren die nu gebruikt worden in de gevels. De plantvakken zijn voorzien van vaste planten die een groot deel van het jaar kleur geven.

Realisatie fase 1: zomer 2017.
Verlichting: Modernista
Betonelementen: Struyk Verwo, Durbanis
Bestrating: MBI Beton
Beplanting: Lageschaar
Water: Join the Pipe

Foto’s eindbeeld: Henk Snaterse

Het bericht Schoolplein Compaen VMBO verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

Het schoolterrein van Trias beslaat ruim 20.000 m2. De footprint van het gebouw is ongeveer 8300 m2. Slechts 10% van het perceel is op dit moment bruikbaar als schoolplein. De rest van het terrein gaat op aan monofunctionele gebieden met fietsparkeren (1400m2), water (1600m2), drassig gebied en oevers (3000m2) en parkeren. Daarbij komt nog dat grote delen van het schoolplein nu niet worden gebruikt omdat ze niet prettig zijn om te verblijven. Tussen de vleugels is het kil en donker en tussen de fietsen is geen ruimte. De enige plek om even te verblijven is bij de uitgang aan de oostzijde, een krappe plek voor de entree, zonder beschutting.

Visie
Door slim om te gaan met de beschikbare ruimte kan het plein een mooie aaneenschakeling worden van verschillend te gebruiken plekken. Zo stelden wij voor de ruimtes tussen de vleugels thematisch in te richten en te verbinden met het aanliggende water. De oostzijde van het gebouw zal worden ingericht als welkomstplein. Waar het gebouw zich nu presenteert met overal ‘fietsen voor de deur’, wordt deze nieuwe hoofdentree de centrale ruimte van de school, waar binnen en buiten straks naadloos in elkaar over lopen.

De fietsen zelf nemen een groot deel van het huidige plein in beslag. Door het fietsparkeren slim te groeperen en ruimte te laten voor bewegen tussendoor, wordt een nu ‘vervelend gegeven’ een fijne groene plek. Het plein wordt aangekleed met mooie, sprekende objecten die uitnodigen tot gebruik. Bestaand meubilair wordt waar mogelijk hergebruikt.

Het ontwerp voor het schoolplein wordt gerealiseerd in augustus 2017. De beplanting volgt in het najaar van 2017.

Het bericht Schoolplein Trias VMBO verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

Diorama Molenwerf-Arlandaweg door naar de laatste 3. Het publiek stemt voor de winnaar.

De gemeente Amsterdam schreef een prijsvraag uit om een kunstwerk te realiseren dat de nu onaangename onderdoorgang Molenwerf-Arlandaweg transformeert tot een meer vriendelijke, lichtere en veiligere plek. Wij ontwierpen een diorama in de vorm van een luchtig landschap, met de onderdoorgang als centrale ruimte.

Na een tweetal rondes zijn wij doorgedrongen tot de laatste 3. Het is nu aan u om ons ontwerp realiteit te laten worden.

U kunt vanaf 1 juni tot en met 15 juni stemmen via de website http://amsterdam.nl/onderdoorgangA10.

Wij leggen u graag uit wat onze visie is voor deze bijzondere plek.

Historie
Het gebied Molenwerf-Arlandaweg heeft ontzettend veel dynamiek en verandering gekend. Vooral grote ingrepen zijn kenmerkend voor deze plek; de aanleg van de Spaarndammerdijk in de 13e eeuw in de strijd tegen het water, de komst van de trekvaart in 1632 die leidde tot groei van Sloterdijk, de komst van de trein in 1839 dwars door Sloterdijk, expansie van de stad en met de komst van het AUP het geheel verdwijnen van een deel van Sloterdijk door de aanleg van de A10. En tot slot het verplaatsen van station Sloterdijk in de jaren ‘80.

Beleving onderdoorgang Molenwerf-Arlandaweg

Als het buiten schemerig wordt verandert de locatie

Overdag gevuld door werknemers wandelend van en naar kantoor, recreanten die de kunstroute volgen en fietsers die onderweg zijn naar Haarlem of terug. Met als sfeervol decor het monumentale Sloterdijk. Maar als het buiten schemerig wordt verandert de locatie. Dan is het viaduct en zijn directe omgeving niet meer een verblijfsgebied maar een leegte geworden. Een onderdeel van een doorgaand groengebied waar het rustig en stil en soms onaangenaam is.

Basis voor ons luchtige landschap is het schaap; knuffelbaar, vriendelijk, symbool van het Nederlandse dijkenlandschap.

Visie
Wij stelden ons de vraag wat zou je willen zien als je wilt reageren op het verleden en een betekenisvolle en prettige plek wilt maken voor de toekomst?

Ons antwoord: ‘Luchtigheid’

De soms onaangename sfeer en het verloren gevoel van de locatie zou plaats moeten maken voor luchtigheid in een betekenisvol jasje. We zien de onderdoorgang en zijn directe omgeving als levensgroot diorama. Hierin creëren wij een luchtig landschap.
Basis voor ons luchtige landschap is het schaap; knuffelbaar, vriendelijk, symbool van het Nederlandse dijkenlandschap.

Meerdere objecten samen vertellen een verhaal terwijl je op een prettige manier wordt begeleid op je route.

We kiezen bewust voor een combinatie van objecten omdat deze ons in staat stellen op de schaal van de omgeving plekken te verbinden. We verbinden met ons ‘diorama’-landschap het oude Sloterdijk met de A10, Molenwerf met Arlandaweg en laten objecten interacteren met alle vormen van passerend verkeer.

Daarbij tonen wij met de ingreep respect voor het landschapspark de Bretten. We benadrukken met de kunstvoorwerpen de betekenis van deze zone als groene longen van Amsterdam en ecologische verbindingszone vanaf Westerpark tot de Groote Braak.
Hiermee wordt het huidige vacuüm omgevormd tot een kleurrijk puzzelstuk dat alle lagen samenpakt.

Ontwerp

18 wolken, schapen en bloemen maken een warm, vrolijk en luchtig diorama van de onderdoorgang Molenwerf-Arlandaweg in Amsterdam.

Ons landschap bestaat uit 4 type objecten: de wolk, het schaap, de bloem en de graspol, in een aantal varianten en expressies. Totaal 18 stuks zullen wij verspreiden langs de route vanaf de Velserweg tot voorbij de onderdoorgang richting Arlandaweg.

De objecten worden speels maar random geplaatst om je als passant een aangenaam natuurlijk gevoel te geven op het moment dat je het diorama binnenkomt.

De wolken staan haaks op de bewegingsrichting. 3 stuks worden opgehangen aan het plafond van het viaduct. Ze verzachten de ruimte en geven warm licht. Ze lijken te zweven tussen de pijlers.
De schapen staan te grazen op de dijk (talud van het viaduct) en op het gras buiten het viaduct.
Ze heten je welkom op het moment dat je aankomt en begeleiden je op je route, doordat ze in positie meedraaien. Tussen de pijlers door zijn ze mooi zichtbaar voor passanten in de tram.
Geen schapen zonder gras. Op een aantal plekken staan pollen met en zonder bloem. De combinatie geeft je een warm welkom, maakt je vrolijk en refereert aan wat ooit was.
Onbewust wordt het belang benadrukt van natuur in de stad en de relevantie van groene longen en verbindingen met buiten.

De combinatie geeft je een warm welkom, maakt je vrolijk en refereert aan wat ooit was.

Het bericht Diorama – door naar de laatste 3. verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.