“Schoolpleinen zijn vaak versteend met een paar functionele speeltoestellen. Dat is vooral een praktische keuze van schoolbestuurders.
Maar praktisch mag best intrigeren. Vooral in een versteende omgeving zijn pleinen een ideale omgeving voor natuureducatie.”

Lees hier het artikel: Artikel BuitenBeeld 1-2015

Het bericht Artikel Groene Schoolpleinen in BuitenBeeld verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

OVERAL OP STRAAT EN LANGS SNELWEGEN EN IN PARKEN ZIE JE KUNST. ONZE VERSLAGGEVER GAAT ERVOOR ZITTEN EN LAAT HET KUNSTWERK OP ZICH INWERKEN. HIJ ZOEKT IEMAND OP DIE MEER OVER HET KUNSTWERK
WEET. VANDAAG: DE STOELEN VAN ERIK DE GRAAF EN MARCHEL-WIM VAN DONGEN.

De journalist
Wat is nu precies kunst? Op de havo had ik Nederlandse les van meneer Slings. Hij leerde ons dat kunst het scheppen is van een nieuwe, geintensi- veerde werkelijkheid, die ons overtuigt en ontroert en die blijvende waarde be- zit. Die definitie moesten we van hem uit ons hoofd leren. Zij kwam uit het boekje Literaire kunst van ene meneer Lodewick, een man met een heleboel voorletters. Ik meld dat hier, omdat de stoelen op de foto van Gieny van Asten-Westra uit Delft, volgens mij niet aan de definitie van Lodewick voldoet. Op een aspect na: de stoelen overtuigen me. Dat komt, denk ik, omdat ze zo’n mooie vorm hebben. Ze buigen zo sierlijk achterover. De leuningen staan een beetje naar achteren. Terwijl je, als je daar zo hoog zit, je op het puntje van de stoel zal zitten, omdat het uitzicht zo mooi is. Een leuning heb je niet echt nodig. Het lijken scheidsrechterstoelen, maar die zien er veel minder vriendelijk uit. Scheidsrechterstoelen zijn ervoor om scherp te kunnen kijken naar het gedrag van sporters en het spelverloop. Deze stoelen in het gebied Midden- Delfland aan de Vlaardingervaart bij Schipluiden zijn ervoor om van het uitzicht te genieten. Dat is een heel verschil.

De ontwerper
Marchel-Wim van Dongen ontwierp de stoelen in 2005, samen met Erik de Graaf. ‘Ik ben geen kunstenaar, maar landschapsarchitect’, zegt Van Dongen.’Het bureau waar wij werkten, heeft deelgenomen aan een prijsvraag van de rijksdienst Landelijk Gebied. De dienst beheert overal in Nederland groene gebieden. De opdracht was om uitzichtpunten te bedenken die ervoor zorgen dat Midden-Delfland aantrekkelijker wordt voor bezoekers. Midden-Delfland is een open landschap op de grens van stad en land en de opdrachtgever wil het gebied graag open houden. Op drie plekken hebben we kunstwerken gerealiseerd. De stoel is niet echt een stoel, maar meer een object. Ofwel: het is toegepaste kunst. Op andere plekken in Midden-Delfland hebben we in dezelfde stijl banken en een tribune ontworpen. Ze hebben ge- bogen vormen, die verwijzen naar wuivend riet.’
‘Toen we de opdracht kregen, zei de opdrachtgever dat op de plek waar de stoelen zouden komen, vroeger een molen had gestaan. Dat kon je nog zien aan de loop van het fietspad, dat altijd al met een boogje om die plek heen- ging. We gingen ervan uit dat er dus nog fundamenten in de grond zouden zitten waaraan we de stoelen konden bevestigen. Maar toen we gingen gra- ven, half in de dijk, bleek er niets te zitten. Er moest dus geheid worden. Dat was een hele toestand, want er loopt geen weg naar die plek en van het Hoogheemraadschap mochten we niets beschadigen, anders zou mogelijk het hele gebied onder water lopen. Uiteindelijk hebben we een klein heimachientje gevonden van een meter breed en twee meter lang. Daarmee hebben we de palen in de grond geboord, zestien meter diep. Dat zorgde wel voor een overschrijding van de prijs met dertigduizend euro. dat is flink wat, want het kunstwerk kostte vijftigduizend euro.’
‘De stoelen zijn gemaakt van duurzaam en onderhoudsarm materiaal: roestvrij staal en spanten van lariks, die doorgaans worden gebruikt bij de bouw van fabriekshallen. Onze grote vijand zijn pyromaantjes, die het hout in brand willen steken. Het staal is al een paar keer gestolen. Dat is vreemd, want je kunt er niets mee, omdat je het niet kunt omsmelten.’
‘Ik vind de stoelen zelf ook erg leuk. Het is iets voor gezinnen. Allemaal een eigen stoel en dan naar elkaar kijken.’
‘Sinds de kunstwerken in Midden- Delfland heb ik niet meer zulke opdrachten gehad. Misschien komt er binnenkort een soortgelijke opdracht om in Amsterdam een uitzichtsbalkon te ontwerpen. Maar naar aanleiding van deze opdracht in Midden-Delfland ben ik in dezelfde stijl als deze stoelen meubels gaan ontwerpen. Het zijn duurzame meubels voor in huis of
voor in de tuin, waarbij ik gebruik maak van materialen die lokaal voorhanden zijn. Ze zijn te koop via mijn webwinkel.’

Bron artikel: Nederlands Dagblad, ND.nl

Het bericht Kunst kijken – Uitzichtpunten Nederlands Dagblad verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.

MODERNE KRUISGANG IN SEREEN STADSPARK
Na jaren van verwaarlozing kreeg het park bij het voormalig klooster Don Rua in ‘s-Heerenberg in 2013 een nieuwe inrichting.
Landschapsarchitect Marchel-Wim van Dongen gaf een hedendaagse invulling aan de functies die het park vroeger voor het kloosterleven had.
“Het is geen doorsnee stadspark en geen gewone kloostertuin.”

Lees hier verder: Tuin en landschap-Artikel Stadspark SHeerenberg
Het artikel is tevens geplaatst in nummer 21 van Tuin en Landschap.

Bron artikel: Tuin en Landschap, tuinenlandschap.nl.

Het bericht Artikel Tuin en Landschap over Stadspark ‘s-Heerenberg verscheen eerst op Studio Marchel-Wim van Dongen.